جشن مهرگان بعد از جشن نوروز از مهمترین جشنهای ایرانی است که در حال حاضر کمتر کسی به آن اهمیت میدهد. این جشن در روز دهم مهر که تیر روز از ماه مهر است برگزار میشود.
مردم در این روز لباسها یا دستکم زیورآلاتی به رنگ ارغوانی میپوشند و با کارتهای شادباش به دیدن همدیگر میروند. این شادباشها را معمولن معطر میکنند و در لفافهای زیبا میپیچند.
سفرهی مهرگان پارچهایست به رنگ ارغوانی که در میان آن گلی شکفته میگذارند. در اطراف این گل برگهایی از درخت گز، هوم یا مورد میچینند و نیز میوههای پاییزی که بهتر است سرخ باشند. خوراکیهایی که ممکن است بر این سفره بچینند عبارتند از: سنجد، انگور، انار، سیب، به، ترنج (بالنگ)، انجیر، بادام، پسته، فندق، گردو، کُـنار، زالزالک، ازگیل، خرما، خرمالو و چندی از بودادهها همچون تخمه و نخودچی.
آب و نان از مهمترین اجزاء سفرهی مهرگانند. نانِ مخصوص مهرگان از آمیختن آرد هفت نوع غله گوناگون مانند گندم، جو، برنج، نخود، عدس، ماش و ارزن تهیه میشود.
شمع، شکر، شیرینی، خوردنیهای محلی و بویهای خوش مانند گلاب از دیگر لازمههای سفرهی مهرگانند.
مردم در این روز دور هم جمع میشوند و از خوراکیهای سفره میخورند و پایکوبی میکنند. در پایان مراسم، گرداگرد آتش افروخته، به نشانهی تجدید پیمانهای گذشته، دستهای هم را میگیرند.
گمان میرود در دوران گذشته در جشن مهرگان موسیقی ویژهای نواخته میشده که متاسفانه از آن آگاهی در دست نیست.