زمان خالی

شعر از: هاینریش مولر

ترجمه: نفیسه نواب‌پور

----------------------------------------

خورشید به آتش کشید

سایه‌ی دیروزم را

در بهاری خسته

گرد و غبار بر کتاب‌ها

شب اما زمان سریعتر می‌گذرد

بی وزش بادی از سمت دریا

انتظار برای هیچ.

سرآغاز

شعر از: گاتفرید بِن

ترجمه: نفیسه نواب‌پور

----------------------------------------

تغییر را باید که بتوانی، باید که بپذیری،

یک بار شانس می‌زند و یک بار بدبیاری

دست برندار، نباید که بگذاری و بگذری

وقتی که نور از زمانه دریغ می‎شود.

طاقت بیار، انتظار بکش،

در سقوط، در جریان، در سکون،

قوانین عجیب و غریب ظهور نمی‌کنند

تو تنها نیستی، نگاه کن:

طبیعت دارد گیلاس‌هایش را آماده می‌کند

خودش به تنهایی، از همین شکوفه‌های کوچک بهاری

و گیلاس‌ها هسته‌هایشان را سفت می‌کنند

تا سالی نیکو از راه برسد.

کسی چه می‌داند که نطفه‌ها از کجا می‌آیند

یا تاج‌های پادشاهی چطور شروع می‌کنند به درخشیدن

طاقت بیار، انتظار بکش، بپذیر

تاریکی را، کهنگی را، سرآغاز را.