از نامههای ونسون ونگوک به برادرش تئو
هشت می ۱۸۸۳
به فارسی نفیسه نوابپور
هشت می ۱۸۸۳
به فارسی نفیسه نوابپور
تصویر باغ گلها در هلند، اثر رنگ روغن از ونگوگ، آوریل ۱۸۸۳
میشله راست میگوید که «زنها مریضاند». آنها متغیرند تئو، مثل آب و هوا متغیرند. خب کسی که مثل آب و هوا باشد، در هر هوایی چیز خوب و زیبایی میبیند. او برف را زیبا میبیند و خورشید سوزان را زیبا میبیند و طوفان را زیبا میبیند و آسمان صاف را زیبا میبیند. سرما و گرما را زیبا میبیند. همه وقت سال را دوست دارد و دلش نمیخواهد هیچ روزی از سال را از دست بدهد. اساسا او از همه چیز راضی است، چرا که چیزها همانی هستند که هستند. اما حتی اگر آب و هوا و تغییرات فصلی و نیز طبیعت متغیر زنانه را اینطور ببینی و باور داشته باشی که دلیلی در هر چیزی پنهان است، حتی وقتی عقل آدم به آن قد نمیدهد، من می گویم، آیا طبیعت مردانه ی ما به طور شهودی ثابت است؟ با نظر به هارمونی و تطبیق ما با طبیعت زنها، که ما از این اتصالیم، و با اینهمه نگرانی یا ناخوشنودی یا شک، با اینهمه اعتقاد به شجاعت زیاد و آرامش، که آدم شاید داشته باشد.
استادم میگفت که سالهاست از بهبودی کامل زنها ناامید شده است. چرا که بعنوان مثال سیستم عصبی آنها به شدت تحریک پذیر است و بی ثبات، تغییرپذیری در زنها بسیار شدید است.
خطر بزرگ این است که -این را تو می فهمی- کمی به شیوهی نیاکان خود برگردند.
#ون_گوگ