شعر از: رنه وی‌وین
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
اونایی که جانماز آب می‌کشن
شهوت شیطانی رو تو تنهایی می‌چشن.
شعورشون دل می‌سوزونه واسه اونایی که مست‌ان از با هم بودن
از محکم دست‌به‌دست بودن، با هم قدم برداشتن.
اونایی که روشونو خیلی محکم می‌گیرن
شهوت شیطانی رو تو تنهایی می‌شناسن.
اونا نمی‌ترسن که به صبح و طلوع زندگی زل می‌زنن
بیشتر از اونایی که آرزوهاشونو پیششون زار می‌زنن.
اونایی که دنبال آرامش شب و پوشش و حجاب‌ان
وحشتناکی مستی از تنهایی رو خوب می‌شناسن.
اونا عشاق رازهان و عشقشون شب‌هاست
گوششون به جوونه زدن گلای رزه زیر خاک
طنین رنگا رو حس می‌کنن و انعکاس صداها رو
یه بنفشه خاکستری همه دنیای اونهاست.
طعم بادو می‌چشن و طعم تاریکی‌ها رو
چشماشون خوشگل‌تره از شمع‌های سر خاک.
