رومن کاکو، هشت می ۱۹۱۴ در لیتوانی متولد شد و در چهارده سالگی به نیس، شهری در جنوب فرانسه آمد. تحصیلاتش را در دبیرستان ماسنا و دانشکدهی اکسآنپروانس تکمیل کرد و در پاریس لیسانس حقوق گرفت. در ۱۹۳۵ تبعه‌ی فرانسه شد و برای خدمت در نیروی هوایی به خدمت سربازی رفت. بین سیصد نفر رتبهی ممتاز به دست آورد، ولی به علت اصلیت خارجی‌اش نمیتوانست درجهی افسری داشته باشد. در ژوئن ۱۹۴۰ در یک واحد رزمنده با نام «رومن گری» درخواست خدمت کرد و این نام را تا به آخر حفظ کرد. در طول جنگ برای ماموریت‌هایی فرستاده شد و در زمان آزادی فرانسه نیز حضور داشت. در این دوره او اولین رمانش به نام «آموزش اروپایی» را نوشت و در سال ۱۹۴۵ با «لسلی بلانش» ازدواج کرد. بعد از جنگ وارد اسکله‌ی اورسی شد. در ۱۹۵۲ منشی نماینده فرانسوی سازمان ملل متحد در نیویورک شد و سپس در ۱۹۵۵ همین سمت را در لاندرس به دست آورد. در ۱۹۵۶ کنسول عمومی فرانسه در لوسآنجلس شد و جایزه‌ی گونکور را برای «ریشه‌های آسمان» دریافت کرد. در ۱۹۶۰ به پاریس برگشت و با «ژان سوبر» آشنا شد که کمی بعد با هم ازدواج کردند و صاحب دختری به نام «الکساندر دیهگو گری» شدند. در ۱۹۶۷، بعد از سالها کار نویسندگی و تولید دو فیلم «پرندگان بزودی در پرو میمیرند» و «کیل» مشغول کار در وزارت اطلاعات شد. در سال ۱۹۷۴ «نازنازی گنده» را با اسم مستعار «امیل آژار» منتشر کرد. این کتاب حس کنجکاوی را در میان ادبای پاریس برانگیخت تا هویت نویسنده را بشناسند. کمی بعد، گری در ۱۹۷۵ با نام اصلیاش «زندگی دربرابر زندگی» را منتشر میکند و برندهی جایزه‌ی گونکور می‌شود. سپس «دروغ» و «هراس پادشاه سلومون» را با اسم «آژار» منتشر کرد. بعد دوباره «بلیط شما تا آخر این محدوده بیشتر اعتبار ندارد»، «درخشش زن»، «گنجایش روح»، نمایشنامهی «نیمهی درست»، «دلقک های تغزلی» و «بادبادکها» را با نام اصلی خودش منتشر کرد. هویت «امیل آژار» تا بعد از خودکشی رومن گری در دوم دسامبر ۱۹۸۰ ناشناخته میماند. تشییع جنازه اش در کلیسای سن لویی پاریس انجام می‌شود و به خواست خودش، خاکسترش را به دریای مونتون میریزند. گالیمار در در سال ۱۹۸۱ «زندگی و مرگ امیل آژار» که در واقع وصیتنامهی ادبی رومن گری بود را منتشر کرد.
۱۳۸۷/۱۱/۲۱
بیوگرافی رومن گری
رومن کاکو، هشت می ۱۹۱۴ در لیتوانی متولد شد و در چهارده سالگی به نیس، شهری در جنوب فرانسه آمد. تحصیلاتش را در دبیرستان ماسنا و دانشکدهی اکسآنپروانس تکمیل کرد و در پاریس لیسانس حقوق گرفت. در ۱۹۳۵ تبعه‌ی فرانسه شد و برای خدمت در نیروی هوایی به خدمت سربازی رفت. بین سیصد نفر رتبهی ممتاز به دست آورد، ولی به علت اصلیت خارجی‌اش نمیتوانست درجهی افسری داشته باشد. در ژوئن ۱۹۴۰ در یک واحد رزمنده با نام «رومن گری» درخواست خدمت کرد و این نام را تا به آخر حفظ کرد. در طول جنگ برای ماموریت‌هایی فرستاده شد و در زمان آزادی فرانسه نیز حضور داشت. در این دوره او اولین رمانش به نام «آموزش اروپایی» را نوشت و در سال ۱۹۴۵ با «لسلی بلانش» ازدواج کرد. بعد از جنگ وارد اسکله‌ی اورسی شد. در ۱۹۵۲ منشی نماینده فرانسوی سازمان ملل متحد در نیویورک شد و سپس در ۱۹۵۵ همین سمت را در لاندرس به دست آورد. در ۱۹۵۶ کنسول عمومی فرانسه در لوسآنجلس شد و جایزه‌ی گونکور را برای «ریشه‌های آسمان» دریافت کرد. در ۱۹۶۰ به پاریس برگشت و با «ژان سوبر» آشنا شد که کمی بعد با هم ازدواج کردند و صاحب دختری به نام «الکساندر دیهگو گری» شدند. در ۱۹۶۷، بعد از سالها کار نویسندگی و تولید دو فیلم «پرندگان بزودی در پرو میمیرند» و «کیل» مشغول کار در وزارت اطلاعات شد. در سال ۱۹۷۴ «نازنازی گنده» را با اسم مستعار «امیل آژار» منتشر کرد. این کتاب حس کنجکاوی را در میان ادبای پاریس برانگیخت تا هویت نویسنده را بشناسند. کمی بعد، گری در ۱۹۷۵ با نام اصلیاش «زندگی دربرابر زندگی» را منتشر میکند و برندهی جایزه‌ی گونکور می‌شود. سپس «دروغ» و «هراس پادشاه سلومون» را با اسم «آژار» منتشر کرد. بعد دوباره «بلیط شما تا آخر این محدوده بیشتر اعتبار ندارد»، «درخشش زن»، «گنجایش روح»، نمایشنامهی «نیمهی درست»، «دلقک های تغزلی» و «بادبادکها» را با نام اصلی خودش منتشر کرد. هویت «امیل آژار» تا بعد از خودکشی رومن گری در دوم دسامبر ۱۹۸۰ ناشناخته میماند. تشییع جنازه اش در کلیسای سن لویی پاریس انجام می‌شود و به خواست خودش، خاکسترش را به دریای مونتون میریزند. گالیمار در در سال ۱۹۸۱ «زندگی و مرگ امیل آژار» که در واقع وصیتنامهی ادبی رومن گری بود را منتشر کرد.
