گام‌ها

شعر از: پل والری

به فارسیِ نفیسه نواب‌پور

----------------------------------------

گام‌‌های تو، کودکان سکوت من،

تقدیس شده، آرام می‌‌رسند

تا تخت خواب بی‌‌خوابی‌‌هایم

سرد و ساکت پیش می‌‌آیند.

آدمی زاده‌‌ای بی غش و سایه‌‌ای الهی

دو گونه بر ستون‌‌های پاهایت

خدایگان... هر آنچه از خدا بخواهم

بر این پاهای عریان، پیش می‌‌رسند.

از لب‌‌هایت اگر پیشتر آیند

آرامشان می‌‌کنی

که عادتم به تخیلاتم

غذای بوسه‌ است،

در نرمای این کار مشتاب

نرمای هست و نیست

که من در انتظار تو زنده‌‌ام

و تپش قلبم، گام‌‌های توست.