«تو»ی من

شعر از: برنارد نوئل

ترجمه: نفیسه نواب‌پور

----------------------------------------

تویی که «تو»ی منی

حال حاضرم سنگ است

به چشم‌‌های من‌‌اش می‌‌اندازی

آینه جلوه می‌‌کند

تصویر در آن می‌‌ترکد

سفید را می‌‌مکم

حریر نگاه پر کشیده

ظرف زمان می‌‌ریزد

در دهان.