۱۳۸۶/۰۹/۱۴

بی نام



بی نام

چراغ ها را که روشن می کنم
تو غیب می شوی
درست عین جن های بوداده.

+++

از تمام خوب و بد دنیا
همین جن بوداده برایم مانده است و
چراغ هایی که زود به زود روشن می شوند.
حالا تو اگر خواستی شعر را به خودت بگیر
فقط چراغ ها را خاموش نکن
من از تاریکی می ترسم.