شعر از: الکساند پوشکین
ترجمه: نفیسه نوابپور
----------------------------------------
تمنا خونم را به جوش میآورد،
به عشق، روحم را میخراشی.
بخشش لبهایت: بوسههایت
قدر صمغ و شراب میبخشدم.
سرت آرام سوی من میگردد
که تا خرمی روز
تا صید سایههای شبانه
رویایی بیدغدغه را بخوابم.
