شعر از: آنتونیو راموس روسا
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
روشنی که میفسرد به تمامی
نورها که باز نفس میکشند
پرچمها که میافتند
مردان که خاموشی میگیرند
روح که به آرامی در سکوت میمیرد
وقتی که دریا و آسمان
در گذر از نفس سایهها
شبانه به هم میرسند
وقتی که نور در تو میمیرد
آخرین پرتو از روز
و تو در سکوت شب قدم میگذاری
با خورشیدی که زیر آبهاست
در سکوت شب.
