از مجموعه شعرهای انقلابی می ۶۸
شاعر ناشناس
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
بندی‌ست
سنگفرشی‌ست
نقبی‌ست
تا هوای آزاد
بگذار خنده بتازد
ببارد
تقدیس شود
سرما در مغز استخوان‌ها
برررررر
آه..
دم بزن، دم بزن
که آتش جان بگیرد
با خیال پنگوئن‌ها و گلریزه‌ها.
چه سروری‌ست
به بزم پیانوها رقصیدن
جست وخیز کردن
چه شادی ژرفی‌ست
که تا هر وقت فرصت هست
لب‌های هم را ببوسیم، من و تو
تا هر وقت که هنوز چیزی از زمین باقی‌ست.
آه، خدایا
چقدر این زمین زیباست!
