از مجموعه شعرهای انقلابی می ۶۸
شاعر ناشناس
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
سرعت بر سرعت می‌افزاید،
افزون بر افرون.
زمین با رنج دست‌های انسان شخم می‌خورد
با ریل‌های پولادی محصور می‌شود
خود را به دست انسان می‌سپرد
ملخ‌ها جنگل‌ها و مرتع‌ها را کمتر از انسان تخریب می‌کنند
بیابان‌ها کمتر از انسان آب می‌نوشند
انسانی که می‌زاید.
به آغوشت دل نبند
که دیر یا زود پر می‌شود
برادرم به آنچه می‌کند ایمان دارد
من اما می‌دانم که در فاصله‌ی دو مکان
ناممکن ما را از هم جدا می‌کند
من می‌دانم که ما زمین را نابود می‌کنیم
و ما حتی خودمان را از بین می‌بریم
سوگند به تو مریم مقدس
سوگند به شما تمام مادران
که ران‌هایتان دیگر بر زمین راست نمی‌ایستد
که بدن‌هایتان گل‌ها و خاطرات می‌شوند
که درد زایمان دیگر دریچه‌ی مرگ را بر ما نمی‌گشاید
من چقدر به بازوان شما محتاجم
چقدر به عشق تو محتاجم
چقدر به دختری شاد و پسری شاد محتاجم
که شما را قسم
به نام فضا
به نام خنده
جنگل‌ها و مزارع را بزرگتر کنیم
روشنی‌شان را به جویبارها، رودها و دریا برگردانیم
که جانوران زیاد می‌شوند و دنیا دریایی
که صلح در خانه برقرار می‌شود
بر فراز خانه و اطراف آن.
