شعر از: رنه وی‌وین
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
راست و مستقیم چون سرو،
سایه‌ام به دنبال، پابه‌پای ماده گرگی،
پابه‌پای من که نمی‌خواهدم صبحگاه.
سایه‌ام قدم برمی‌دارد پابه‌پای ماده گرگی،
راست و مستقیم چون سرو.
دنبالم می‌کند، چون ننگی،
در روشنایی صبح.
سرنوشتم را بر آن می‌بینم
افتان و خیزان.
در بیراهه‌ها، صبح‌ها،
سایه‌ام به دنبال، چون ننگی.
سایه‌ام به دنبال، چون ندامت،
رد پاهایم بر علف، تا که چشم کار می‌کند،
بافه‌ی گیاه در بغل،
پیش به سوی باریکه راهی
که سیاهه می‌کند اجساد را.
سایه‌ام به دنبال بر علفزار،
سنگین چون ندامت.
