شعر از: ماری کلر بانکوار
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
دنیا
خارج از حیطه‌ات با تو سخن می‌گویم.
دیروز بود
در فاصله‌ی مستعمل میان آسمان و باغ
در گزش خاربنان:
پیامی کوتاه.
چیست در حسرت نبودن
بسیار شبیه هیچ:
سکوتش
مردارش.
اما تو،
اینجا،
با گلرخی و خوی کردگی‌ات
بی هیچ پیام، مجابم می‌کنی.
