شعر از: اوژن گیوویک
ترجمه: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
زمستانها نیز پر از دریچهاند
این را وقتی میفهمیم
که تمام دریچهها باز میشوند.
زمین زیبا و دوستﺩاشتنیست
دریچههایش را بسته که از زمستان بگریزد
نور از دوردست میآید و به اعماق تاریکش میتابد.
گریز از امنیت چنین نیرویی همیشه ساده نیست
که افول ناپذیر است.
