شعر از: شارل بودلر
ترجمه: نفیسه نواب‌پور
--------------------
ماه امشب با رخوت بیشتری رویا میبیند
زیبارویی انگار تکیه بر بالشھا زده
خمار و خوابآلود
پستانهای خودش را نوازش میکند،
بر پشتهی ابریشمین بهمنها
به احتضار خود را به خواب میسپرد
نگاه به چشمانداز سفید میدوزد
گویی پر شکوفه است، زمینهی لاجوردی آسمان.
گهگاه نگاه به کرهی خاکی میاندازد
اشکی پنهان بر گونهاش میغلتد
خرده شیشهای مات که انعکاس رنگین کمان است
این قطره اشک بیرنگ را
شاعری پارسا، بیخواب
در تهی دستانش میگیرد
و دور از چشم خورشید در قلبش میکارد.
