فراموشی

شعر از: ماری-کلر بانکوار

ترجمه از:‌ نفیسه نواب‌پور

----------------------------------------

فراموشی کر است، فراموشیِ صداها

گمشدگانی که دوستشان داریم

فراموشیِ بادهایی که

زندانیان شهرهای محصور را آزاد می‌‌کنند.

فراموشی عریان است، مثل شن

نفرین شده است

بخاطر طلسم‌‌های دفن شده:

سر خروس‌‌ها، قلب‌‌های تکه پاره

اما فراموشی باز از رنج‌‌ها جان می‌‌گیرد

رویاهای برباد رفته را زنده می‌‌کند

طراوت درخت‌‌ها را توجیه می‌‌کند

و

همه را

به گذر روزها می‌‌بخشد.