شعر از: ناتالیا کوریا
ترجمه: نفیسه نوابپور
------------------------------
مردد، میان گلها و شب
تناش داستانیست.
چون بربطی لابلای موهایم آسوده
میخواهد هستی آهنگیناش را بنوازم.
در خلوص بیاختیار آرامشاش
هارمونی گیتاری میشنوم
که از میان انگشتانم
ملودی بینقص هستیاش را میخواند.