شعر از: راینر ماریا ریلکه
ترجمه از: نفیسه نوابپور
----------------------------------------
عجب شبانهی آرامی، چه شبی
قدم به آسمان میگذاریم.
میگویند که سرنوشت محتوم
در نخل دستهایتان شکل خواهد گرفت.
آبشار کوچک آواز میخواند
تا پری زیبایش را که لمس کرده پنهان کند...
غیبت حضور را حس میکنیم
فضا آن را نوشید.