شعر از: رنه ویوین
ترجمه از: نفیسه نوابپور
----------------------------------------
شبی پای برهنه را
بر میخی گذاشتن
از شاخهها افتادن
لاجرعه آب یخ نوشیدن
همه مصیبتاند
به اعتبار سرنوشتی محتوم
دنیا به آخر نمیرسد
آسمان آبی و صاف میماند
دیوارها ناگزیر خشک میشود.
