شعر از: فرناندو پسوآ
ترجمه: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
بیا ای شب، محوم کن، بیا مرا غرق کن در سینهات.
آه، دلپذیری آن دنیا، مایهی اندوه بیپایان،
غم «دیگرجا»ی روی زمین، اندوه بیصدای دنیا.
مادری بسیار کهن با احساساتی بی تجسم،
خواهری دوست داشتنی، باکره و دلتنگ، با ایدههای ناهمگون،
همسری که همیشه همراه برنامههای تمام نشدنی ماست،
راه پیوسته و رها شدهی سرنوشت ما،
کفر نامعلوم ما، محروم از خوشی،
مسیحیت سست ما، محروم از ایمان،
بوداگری بیرمق ما، بی عشق به چیزها و به جذبهها،
تبمان، رنگ پریدگیمان، بیتابی ضعفهایمان،
زندگیمان، آه، مادر، زندگیمان بر باد رفته..
