شعر از: پیر روردی
ترجمه: نفیسه نوابپور
--------------------
دری که باز نمیشود
دستی که میگذرد
به فاصله از جامی که میشکند
چراغ دود میکند
اخگرها میجهند
آسمان تیرهتر است
بر بامها
جانورانی بیسایه
نگاهی، خال سیاهی
خانهای که واردش نمیشوند.
