شعر از: ژان فولان
ترجمه: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
نانوا را قلبم می‌شناسد
تنش مثل یک مرمر عتیقه
تنها در نهانخانه کار می‌کند
تا برای من نانی سحرانگیز بپزد
من فقط برای او زنده‌ام و
فقط اوست که می‌داند
چطور چشمان طلایی‌ام را تماشا کند.
راز زیبای گل گندم؛
راز تو را خواب می‌کند
فقط بر او اثر نمی‌کند.
