شعر از: راینر ماریا ریلکه
به فارسیِ نفیسه نوابپور
----------------------------------------
تا ده که بشمرید
همه چیز تغییر میکند
باد
ساقههای بلند و سبک ذرتها را
از جا میکند.
به هوا میرود و بر سینهی پرتگاهی میغلتد
تا کنار ساقههای سبک دیگری
که پیشتر به دست تندباد
از بلندیهای دیگری آمدهاند
بنشیند.
دشت زیر ضربههایی خیره میماند
که شاید همانها
او را شکل دادهاند.