نوستالژی

شعر از: راینر ماریا ریلکه

ترجمه از: نفیسه نواب‌پور

----------------------------------------

آه از نوستالژی جاهایی

که با گذشت زمان

از یاد می‌‌روند

می‌‌خواهم از دوردست‌‌ها

عادات فراموش شده و طرز رفتارها برگردند.

سفر رفتن آرام پاهایم

-این بار تنها-

بیشتر ماندن در چشمه

لمس کردن درخت، نوازش ساحل...

بالا رفتن از پلکان کلیسایی دورافتاده

که کسی علاقه‌‌ای به آن ندارد؛

محو شدن درِ قبرستان

و خاموش شدن در سکوت‌اش.

این زمان برقراری یک رابطه‌‌ی خوب و پایدار نیست؟

سخت، مثل سختی زمین

و با تضرع، که برایمان آشنا نیست.