شعر از: راینر ماریا ریلکه
به فارسیِ نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
کافیست زنی لحظه‌‌ای
روی بالکن
یا در چارچوب پنجره‌‌ای بایستد
که خود را در تماشای حضورش گم کنیم.
دستانش را اگر بالا ببرد
که موهایش را جمع کند
مثل یک گلدان شکستنی:
چه بطلانی از ما
ناگهان به جلوه خواهد درخشید
و تیره بختی‌‌مان چون حبابی خواهد ترکید.
