شعر از: راینر ماریا ریلکه
ترجمه از: نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
آه دوستان من،
هیچ کدامتان را انکار نمی‌‌کنم
حتی این عابری که از پوچی زندگی
تنها نگاهی آرام و آزاد و مردد دارد.
چندین بار انسانی، حتی او،
در برق لحظه‌‌ای
چشمانش را می‌‌بندد
یا از دیگران می‌‌گریزد.
ناشناخته‌‌ها، هر روز
سهم بزرگی از سرنوشت ما دارند.
دقیق باش ناشناس خاموش
در قلب سرگشته‌‌ام
که از نگاه تو بالا می‌‌رود.
