شعر از: راینر ماریا ریلکه
به فارسیِ نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
همه کار می‌‌کنیم
که چهره‌‌ی وحشی و مبهم‌‌اش را
مخفی نگه داریم
زمان باید بگذرد
تا آتش سرکش‌‌اش خاموش شود.
به ما چنان نزدیک می‌‌شود
که هستی دلخواه بخشیده را
از ما بگیرد؛
میخواهد حس کنیم
خدایی وحشی ا‌ست
که ببرها را در بیابان می‌‌نوازد.
با طمطراق در ما وارد می‌‌شود
و میخواهد همه چیز بدرخشد.
اوست که از قفس می‌‌گریزد
و بی آنکه طعمه شود
می‌گیرد.
