شعر از: راینر ماریا ریلکه
به فارسی نفیسه نواب‌پور
----------------------------------------
سرزمین‌‌های کهن
با برج‌‌های ایستاده و زنگ‌‌ها
نگاه‌‌های بی‌‌غمی را به یاد می‌‌آورند
که غمگنانه
سایه‌‌های قدیمی‌‌شان را رو می‌‌کنند.
تاکستان‌‌ها
در تابش خورشید سهمناکی
که زراندودشان می‌‌کند
از پا می‌‌افتند
و در دوردست
جایی شبیه آینده‌‌ی ناشناسمان
سوسو می‌زند.
